De fiscale eenwording van Europa lijkt onafwendbaar
Vragen in het Duitse parlement over de hoogte van Europese staatsschulden hebben geleid tot een onthutsende ontdekking.
Vele landen binnen de Europese Unie (EU) vertellen bij de rapportage over de hoogte van de staatsschuld niet het hele verhaal.
Dat zal voor iedereen die de Griekse manipulatie de laatste jaren gevolgd heeft misschien niet als een verrassing komen, maar de omvang van de gepleegde misinformatie is toch wel verontrustend. Door de definitie van overheidsschuld beperkt te interpreteren worden omvangrijke staatsgaranties en verplichtingen erbuiten gelaten.
"Vergeten" verplichtingen
Zo geeft Mark Grant, schrijver van “Out of the Box and onto Wall Street“ een overzicht van bankobligaties die door hun respectievelijke overheden worden gegarandeerd (afgerond):
- Spanje : € 79 miljard
- Italië : € 78 miljard
- Portugal : € 18 miljard
- Ierland : € 28 miljard
- Griekenland: € 67 miljard
Eurostat geeft toe dat deze gegarandeerde bankobligaties weliswaar niet tot de overheidsschuld gerekend worden, maar wel degelijk een voorwaardelijke verplichting vormen.
Een ontnuchterend voorbeeld
In het licht van dit soort informatie is de situatie van veel landen veel minder rooskleurig dan gedacht. De zojuist gemelde stijging bijvoorbeeld van de Spaanse overheidsschuld in één jaar van 62% van het BBP naar 68,5% maakt natuurlijk niemand blij, maar de werkelijke omvang zou iedereen ronduit verdrietig maken.
Ter verduidelijking: Tel bij de gerapporteerde staatsschuld ad € 559 miljard ( = 68,5% van het BBP) de bekende regionale schuld ad € 140 miljard, de gegarandeerde bankschulden ad € 79 miljard en de overige garanties ad € 55 miljard op en er ontstaat een werkelijke schuld van ruim € 833 miljard oftewel 102% van het BBP.
Zo'n staatsschuld hoeft natuurlijk nog niet het einde van de wereld te betekenen. Maar gekoppeld aan een werkloosheid die naar 25% toegroeit, sterk vallende huizenprijzen ( 4,2% in kwartaal 4 van 2011) en hoge privé-schulden (227% van het BBP) ziet het plaatje er plotseling zeer zorgwekkend uit.
Dit alles wordt echter verdoezeld door de ECB, die met goedkope leningen de bankensector in Spanje overeind houdt. Deze banken gebruiken vervolgens weer een deel van het geleende geld om staatsobligaties te kopen, waardoor de rente op die obligaties voorlopig kunstmatig laag gehouden wordt.
Balansen van centrale banken barsten uit hun voegen
Resultaat van al dit soort machinaties is echter, dat de risico's steeds meer verschoven worden naar de centrale banken, zoals op de nevenstaande grafieken goed te zien is.
In het artikel ECB-president Draghi lokt solvabele landen in de val van 28 december j.l. werd hiervoor al gewaarschuwd. Inmiddels lijkt de deze val nu definitief te zijn dichtgeklapt. ECB-president Draghi heeft al ruim € 1 biljoen aan 1% leningen (LTRO's) uitgegeven tegen bedenkelijk onderpand.
Zachte heelmeesters .....
Door de harde werkelijkheid op deze manier met de mantel der liefde te bedekken, hoopt de ECB de rust terug te brengen op de financiële markten en landen daardoor de kans te geven zich uit de problemen te "groeien"
Die hoop heeft echter veel weg van de moed der wanhoop. Veel EU-landen zitten inmiddels weer in een recessie en gedwongen bezuinigingsmaatregelen zullen die alleen maar verdiepen.
Ondertussen wordt een vals gevoel van veiligheid gecreëerd, waardoor broodnodige schuldsanering en hervormingen op de lange baan geschoven worden en politici de teugels weer laten vieren.
Zo werd het verzoek van de Spaanse premier Mariano Rajoy om het overheidstekort dit jaar toch weer harder te laten groeien dan afgesproken, al weer snel ingewilligd.
Politieke standvastigheid ver te zoeken
Ook in Nederland schijnt de politieke overtuiging om het overheidstekort terug te brengen tot 3% van het BBP snel weg te ebben. Het zal interessant zijn om te zie hoe politici dat gaan verenigen met de harde houding die zij ten opzichte van Griekenland steeds gehad hebben.
Feit blijft dat de ECB met haar laatste acties haar balans enorm verzwakt heeft en dat daardoor het betalingsrisico van insolvabele landen voor een groot deel bijna ongemerkt van zuid naar noord verschoven is.
Mocht de ECB in de problemen komen, dan zijn er nog maar bitter weinig landen over die daadwerkelijk de rekening kunnen en willen oppikken.
Veelbetekenend zijn in dit verband de laatste berichten over de Griekse reddingspoging. De moeizaam bij elkaar geschraapte € 130 miljard zou alweer volstrekt onvoldoende zijn. Nieuwe schattingen gaan uit van een bedrag dat ligt tussen de € 180 en € 210 miljard!
"What goes around, comes around"
Zolang dit ondemocratische proces in nevelen verhuld blijft en de gemiddelde belastingbetaler daardoor gezegend door onwetendheid, komt de fiscale eenwording onstuitbaar via de achterdeur binnen.
Tot dusverre heeft de ruimhartigheid van de ECB (lees: geld drukken) de pijn weten weg te houden bij die belastingbetalers. Via een weer andere achterdeur zullen de gevolgen van dit beleid uiteindelijk toch voelbaar worden.
Multiraedt is opgericht door Leo Bolle, die na zijn studie fiscaal recht, internationaal en Europees recht aan de Universiteit van Leiden, meer dan 35 jaar ervaring heeft opgedaan in een breed scala van bedrijven in zowel binnen- als buitenland.
Momenteel werkzaam als algemeen directeur van de adviesgroep Multiraedt.
Wel bijzonder allemaal dat het nu allemaal naar buiten komt. Ik mag toch hopen dat de riant betaalde ambtenaren welke hier toezicht op (zouden) moeten houden dit mijlen van te voren hadden kunnen zien aankomen. Hoeveel zand hebben zij zich in de ogen laten strooien, of was de aandacht verslapt tijdens de bunga bunga feestjes van Berlusconi? Of wordt er een stukje toneelspel opgevoerd, onlangs heb ik de protocollen van de wijzen van Sion (zie http://wimjongman.nl/artikelen/protocollen.pdf ) er nog eens op nageslagen. Het lijkt er op dat met de steeds verdere eenwording van Europa hier vorm aangegeven wordt. Ik wil hiermee overigens geen enkel verband leggen met het oprecht Joodse geloof. Het objectief lezen hiervan doet je wel de wenkbrauwen fronzen.
Binnenkort zullen wij dus wel de belastingen voor de Grieken, Italianen, Spanjaarden en Portugezen moeten gaan betalen. Waar zijn we ooit aan begonnen....... Het lijk steeds meer op een vooropgezet plan helaas. Wie kan dit nog keren?
En daar komt bij dat schuldfinanciering van economische groei tot niets leidt. De gehele discussie over 3% BNP als plafond is een wassen neus en een verdere verkrachting van het generatiecontract. Het ware te wensen dat vriend Rutte zijn oorspronkelijk doel van een "balanced budget" overeind kan houden, maar daartoe zal de publieke opinie hem wel niet in staat stellen. Toch is een dergelijke politiek wel degelijk te combineren met een toekomstgerichte herstructurering van de overheidsfinanciën. Op die manier valt mogelijkerwijze het doemdenken te doorbreken, waarna werkelijke hervormingen een nieuwe groeifase kunnen inluiden. Dit geldt voor ons land, maar zelfs voor de "zwakke broeders" zoals Spanje en Griekenland. Anderzijds is voor sommigen onder hen een "default, exit and re-entry" scenario waarschijnlijk sociaal meer acceptabel. Ik blijf de paniekreactie van vele "meningsvormers" op zijn zachtst uitgedrukt opmerkelijk vinden!
Eurostat en ECB zijn gewoon slecht bezig en maken zich m.i. overbodig. Wat heb je aan niet-functionerende onderdelen van een zig-zaggende EU? . Wellicht opgeleid bij Goldman Sachs? Een ondernemer zou zich dit niet kunnen permitteren en zou door de overheidsinstanties de grond ingeboord worden.