De omschrijving in Wikepedia van kleptocratie als "regering door dieven" lijkt aardig te stroken met de huidige situatie in Griekenland.

Na hun toetreding tot de EU onder valse voorwendselen hebben de Grieken maximaal geprofiteerd van de lage rente en overijverige Europese banken, die zich kennelijk ingedekt zagen tegen eventuele verliezen.

Hierdoor vlogen de begrotingstekorten de pan uit, die vervolgens weer grotendeels onder het tapijt werden geschoven om niet al te opvallend inbreuk te maken op de 3% begrotingstekortnorm.

Men zou nog enig begrip voor de tomeloze leenwoede der Grieken kunnen hebben, als daarmee een bloeiende economie met een moderne infrastructuur was opgebouwd. Helaas is dat niet gebeurd, erger nog, er is met dat geld een bijna sprookjesachtige welvaartsstaat opgebouwd, waarmee de politieke elite dacht haar machtspositie te kunnen consolideren.

Dit van nepotisme en corruptie vergeven beleid heeft ertoe geleid dat Griekenland nu in het bezit is van twee wereldrecords: de laagste kredietbeoordeling en hoogste kredietverzekeringskosten!

Hiermee is Griekenland feitelijk uit de internationale kapitaalmarkt gegooid en voor overleving volledig afhankelijk geworden van de nogal opportunistische belangenafwegingen van Europese beleidsmakers.

Tot nu toe is men van mening dat een Grieks faillissement een te groot gevaar vormt voor het voortbestaan van een groot aantal Europese banken en zelfs van de euro.

Europese belastingbetalers zijn echter bijzonder sceptisch over de overlevingskansen van de Griekse economie en hebben bepaald ook niet veel medelijden met falende banken.

Tandenknarsend worden daarom reddingsoperaties zo geformuleerd, dat directe politieke zelfmoord voor leiders uit nog solvente landen vermeden wordt. De Griekse bevolking moet in ieder geval voor de vorm , grote offers brengen, overheidsbedrijven verkopen en plechtige beloftes afleggen, anders is steun uitgesloten.

De Griekse politiek is echter zeer verdeeld en ook een enquête onder de bevolking laat zien dat 73% het niet eens is met de voorgestelde bezuinigingsmaatregelen. Niet zo verwonderlijke uitslag. Men kan net zo goed aan kalkoenen vragen wat ze van kerstmis vinden.

In een poging de reddingsoperatie nog wat beter aan het thuisfront te verkopen, wordt ook nog van de onvoorzichtige Europese banken een "vrijwillige" bijdrage aan het reddingsplan gevraagd.

Die bijdrage moet vrijwillig ( moet en vrijwillig in één zin is al wat vreemd) anders zien de kredietbeoordelaars de bijdrage als een gedeeltelijk faillissement van Griekenland, waardoor verzekeringsbedrijven de gedupeerden zullen moeten uit betalen.
De consequenties daarvan zijn, door de grote interconnectiviteit van de internationale financiële sector, moeilijk te overzien en kennelijk verwacht men weinig goeds.

Dit is niet het enige woordenspel dat kan beslissen over het lot van de Eurozone. Op 5 juli a.s. beslist in Duitsland het Constitutionele Hof over de rechtmatigheid van de eerste reddingsoperatie. De grondwet laat dergelijke operaties namelijk niet toe. De verdediging van Merkel is, dat het hier echter om een "tijdelijke" operatie gaat!

Ondertussen lopen de schulden van de Grieken door dit trage steekspel elke dag steeds verder op. Zo zijn de leningen aan Griekse banken door de ECB de laatste maand met bijna € 10 miljard gestegen naar € 97,5 miljard.

Veel zal dus afhangen van de bereidwilligheid van de Griekse politici het spel mee te spelen. Zij hoeven alleen maar voor de vorm in te stemmen met de draconische bezuinigingsplannen, hoewel niemand in Europa gelooft dat ze dat hard kunnen maken, en iedereen is voorlopig politiek ingedekt om de hulp te verstrekken.

Gezien de laatste ontwikkelingen in Griekenland, waar protesten en stakingen steeds grotere vormen beginnen aan te nemen en politieke spelletjes steeds cynischer worden, begint het steeds twijfelachtiger te worden of de Grieken hun rol nog wel kunnen spelen.

Bij een te grote verdeeldheid onder de Griekse politici zullen de solvente landen pas echt voor het blok gezet worden. Een topeconoom uit Duitsland verklaarde echter voor het tijdschrift Der Spiegel dat de hulp er dan toch zou komen,"gezien de grenzeloze stompzinnigheid van de Duitse regering".

Zelfs de Chinezen beginnen zich zorgen te maken over hun afzetmarkt en vonden het tijd om ook een duit in het zakje te doen door te verklaren dat zij Europese staatsleningen zouden opkopen van bedreigde landen.( Zie artikel in de Telegraph)

Die "duit" kan vervolgens weleens illusoir zijn, volgens een analist van Mizuho Bank in een verklaring voor CNBC. Hij stelt hier onomwonden, dat de schuldenpositie van de Chinese banken niet al teveel afwijkt van die van de Griekse en dat de Chinezen dus maar beter hun kruit kunnen drooghouden.

Wie weet wie zich hier verder nog mee gaat bemoeien. Aan belangstelling is in ieder geval geen gebrek.

Wij zijn als toeschouwers van één van die oorspronkelijke Griekse tragedies uit de oudheid. Men weet op voorhand dat het slecht gaat aflopen, maar toch blijft iedereen geboeid zitten kijken in afwachting van de uiteindelijke, in dit geval, "euroquake".

 
Categorie Financieel Advies