Iedereen is tekstschrijver
Een plaatje zegt meer dan duizend woorden. Met dat argument rechtvaardigen mensen meestal het feit dat de tekst de sluitpost van hun begroting is. Je hoort het nog niet zo vaak als het gaat om brochures en bedrijfsjournalistiek – daar ondersteunt de vorm nog altijd de inhoud, in plaats van andersom, al is het soms nipt. Maar als het gaat om online-communicatie, krijg je het als tekstschrijver meer dan eens voor je kiezen.
Ik noem ’t het Ravensburger-syndroom. We hebben op school allemaal geleerd om tussen de lijntjes te blijven, dus iedereen kan schilderen. ‘Mijn neefje van drie kan dat ook’, toch? En omdat we allemaal op een toetsenbord kunnen rammelen en woorden achter elkaar kunnen zetten, kan iedereen schrijven. Online is het ook zo makkelijk. Zelf een leuk tekstje inkloppen, op de ‘publiceren’-knop drukken en daar staan ze: jouw woorden hebben in één keer een miljoenenbereik. Bovendien: ‘Het is mijn bedrijf. Wie weet er beter wat ik te bieden heb?’ Dat is waar, maar weet je dat ook over te brengen?
Een goed plaatje prikkelt de verbeelding, dat valt niet te ontkennen. Maar ook met woorden kun je prikkelen. Woorden zijn beloften. Ze kunnen iets bij de lezer losmaken. Hem fascineren, intrigeren, zelfs hebberig maken. Woorden kunnen ook valse beloften zijn. Ze kunnen dingen beloven die je niet kunt waarmaken en waarvan je later heel veel spijt kunt krijgen. Ze kunnen de lezer wegjagen, in lachen laten uitbarsten of zelfs naar de rechter doen stappen.
Spelfouten? Kromme zinnen? Onhandig geformuleerde beweringen en argumenten? Die zeggen meer dan een plaatje. Ze zeggen vooral dat je weinig geeft om kwaliteit en onzorgvuldig bent. Dan beknibbel je zeker ook op je service. En ben je zeker ook slordig in het nakomen van afspraken. Laten we maar naar de volgende website gaan, die niet alleen betrouwbaar oogt, maar ook betrouwbaar klinkt.
Geweldig verwoord! Ik ben het er helemaal mee eens. Ik ben geen tekstschrijver, maar het vak wordt inderdaad zwaar onderschat. Teksten zijn belangrijk, zeker omdat ze op het internet het enige zijn dat je hebt. Naast afbeeldingen dan. In het echt gaan mensen vooral uit van lichaamstaal en komt daarna pas de tekst in beeld. Op internet valt dat weg en blijft de tekst over.
Inderdaad heel leuk beschreven zo! Vaak zie je dat mensen een website willen en zich helemaal richten op het ontwerp. En zich dan ineens realiseren: O ja, we moeten nog "even snel" wat teksten verzinnen voor de website online gaat... en dan mag het vaak ook nog eens weinig tot niets kosten. Tekstschrijvers hebben daardoor niet alleen concurrentie van elkaar maar ook van de Doe-het-zelf mentaliteit van ondernemers. Ik ben zelf ook geen tekstschrijver, maar kan me voorstellen dat het een lastige markt is voor hen. Ik vind t zelf wel altijd leuk om m'n klanten te wijzen op het belang van goede teksten voor hun website. Niet alleen om hun klanten te overtuigen, maar ook voor SEO doeleinden. Ik raad ze altijd aan te denken vanuit de klant. Wat wil die nou eigenlijk weten? Wie weet komen ze tot bekering als ze sites zien met professionele teksten die het toch wel erg goed doen. Hoe komt dat toch...? ;)
Het is inderdaad een tijdje heel slecht geweest, met name door die doe-het-zelf-mentaliteit. Toch zie ik (wel tekstschrijver) intussen een kentering, hoewel er van een echte omslag nog geen sprake is. Steeds meer ondernemers beseffen dat tekstschrijven toch wel een serieus vak is, dat je dat niet zomaar even doet. En steeds meer ondernemers beseffen ook dat je er met één webtekst niet bent. Dat je keer op keer van je moet laten horen om niet overschreeuwd te worden door je concurrenten. Via een blog, een nieuwssectie op de site en social media. Ze beseffen (vaak door schade en schande wijs geworden) dat dat tijd kost en creativiteit vraagt waar zij niet over beschikken, omdat ze toch al zo veel te doen hebben. Het begin is er dus, laten we hopen dat dit besef zich snel verder uitbreidt. Dat komt niet alleen de ondernemer zelf ten goede, maar maakt lezen op internet ook voor zijn klanten een stuk interessanter en leuker!
Het schrijven van een tekst zien sommigen ook als hobby. Ik merk dat vaak aan rammelende persberichten. Details vergeten of gewoon de kern niet weten te raken. Helaas halen die berichten toch vaak de kranten en websites omdat de journalistiek te weinig tijd/zin heeft om die teksten, die toch geen eigen productie zijn te verbeteren. Daarbij waar worden de slechte tekstschrijvers communicatiemedewerkers voor betaald? Jouw stukje raakt me recht in het hart, maar het is zwaar om uit te leggen dat tekstschrijven een ambacht is!
Als een plaatje meer zegt dan duizend woorden, zet dit dan maar eens in een plaatje: http://bit.ly/YlYV4g
In het MKB is men 'doener' en wil men graag zoveel mogelijk zelf doen! Dat geldt voor 'teksten' maar ook voor 'vormgeving'. Iedereen heeft een computer dus kan ook vormgeven. Beide zouden onderdeel moeten zijn van een structureel plan hoe men naar binnen en naar buiten communiceert. Zo'n plan ontbreekt ook vaak omdat men het altijd zonder plan gedaan heeft (voor de crisis). Wanneer ondernemingen niet structureel werken aan: 'Wie zijn we, waarmee maken wij het verschil, hoe dragen we dat uit?' Dan gaan ze dat verschil ook niet maken en zijn gedoemd om te concurreren alleen op ''prijs'! Dus wil je morgen nog iets verdienen dan moet je investeren.. Lastig wanneer er minder geld binnen komt... en nog meer wanneer je dit nooit eerder gedaan hebt. Paul Kruijssen, Merk- & Identiteitbouwer P Projects Mensen maken het Merk