De Rabobank heeft het niet gemakkelijk de laatste jaren. Het geluk wat de bank had tijdens de crisis om niet beursgenoteerd te zijn zodat niet alles open en bloot op tafel hoefde is inmiddels volledig verdwenen. De enige nog zelfstandige grootbank in Nederland haalt keer op keer negatief het nieuws. Het late ingrijpen bij de wielerploeg, geruzie in de hoofddirectie, onrust onder de certificaathouders, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Rabobank naïef geweest

De boete van €774 miljoen, deze week opgelegd door de Amerikaanse, Engelse en Nederlandse toezichthouders maakt pijnlijk duidelijk dat de directie van Rabobank nooit echt hebben geweten hoe het er in vooral het Londense kantoor aan toeging.

Rabobank werd uitgenodigd voor het Libor-panel vanwege haar degelijke imago. Als een van de weinige grootbanken had Rabo een triple-A rating en dat de bank niet beursgenoteerd was betekende dat zij niet onder druk lag van aandeelhouders en hedge funds die speculeerden op lagere koersen. In de financiële wereld kon Rabo door haar uitmuntende rating goedkoper lenen dan andere banken en hierdoor betere rente- en derivatendeals afsluiten.

Conflict of interest

Een dertigtal handelaren heeft voor eigen gewin (hogere bonussen) de rente zes jaar lang gemanipuleerd. Uit het bekend geworden e-mailverkeer tussen de handelaren onderling en met handelaren van andere banken blijkt dat het min of meer gemeengoed was de opgegeven rentestanden aan te passen aan de wensen van de handelaren. De hoofdaanklager van de Amerikaanse toezichthouder CFTC, Gretchen Lowe, hekelt vooral het negeren door de Rabo-top van het duidelijke ‘conflict of interest’ bij de handelaren en specialisten die verantwoordelijk waren voor het doorgeven van de dagelijkse rentestanden. Ze zaten min of meer bij elkaar op de afdeling en Rabo legde eigenlijk de verantwoordelijkheid voor de afweging tussen een eerlijke marktwerking of een hogere bonus bij de handelaren zelf. Dat is de kat op het spek binden met alle gevolgen van dien.

DNB: geen boete maar maatregelen

Het ontslaat de groep handelaren niet van hun verantwoordelijkheid, maar Rabo had beter moeten weten toen het de eervolle uitnodiging om in het Libor-comite plaats te nemen aannam.

Van De Nederlandsche Bank krijgt Rabo geen boete, maar de verplichting de interne regelgeving aan te passen. Bonussen worden zoveel mogelijk teruggehaald of niet uitbetaald.  Interne toezichthouders worden tussen de handelaren geplaatst, nieuwe internationale regelgeving voor het doorgeven van de rentestanden wordt ingevoerd en er komt een wereldwijd cultuurveranderingprogramma voor Rabobank International, waarin de klant centraal wordt gesteld….

 

Niet alleen Rabo-probleem

Hoe heeft het zo uit de klauw kunnen lopen? De boetes opgelegd aan de andere libor-banken (Barclays, RBS, UBS) geeft aan dat het niet alleen een Rabo-probleem is. Het toezicht op de grootverdieners bij de grote internationale zakenbanken schoot tekort, mede doordat deze selecte, kleine groep bankiers enorm veel geld voor haar werkgever verdiende.

De klanten die de dupe zijn geworden van deze hele affaire kunnen naar hun centjes fluiten. De bankensector krijgt de zoveelste imagodreun. Banken zullen keihard aan de slag moeten om het geschonden vertrouwen terug te winnen. Dat kan alleen door nederigheid, transparantie en optimale serviceverlening.

Het is treurig dat de Rabo-directie haar personeel moet oproepen de klant weer centraal te stellen. Maar het is een begin.

 
 
Categorie Financieel Advies