De uitwisseling van informatie voor fiscale doeleinden is anno 2015 één van de meest besproken onderwerpen in het internationaal belastingrecht. Internationaal wordt er een stortvloed aan nieuwe fiscale maatregelen voor financiële instellingen afgekondigd. Dit gebeurt onder andere vanuit een bezorgdheid naar meer transparantie en voor het bestrijden van misbruiken. In mijn blog: 'Greencard holders moeten oppassen', werd de FATCA al toegelicht. Maar het sluitstuk in de internationale strijd voor meer transparantie is echter de goedkeuring van de ‘Common Reporting Standard’ (CRS).

Wat is de CRS?

Ingegeven door de FATCA is door de G20 bij de OESO het verzoek neergelegd om een model te ontwikkelen dat wereldwijd moet voorzien in automatische gegevensuitwisseling. Dit heeft op 21 juli 2014 geresulteerd in de CRS. De CRS vraagt financiële instellingen hun cliënten te identificeren en na te gaan in welk land zij belastingplichtig zijn. Daarnaast zullen deze financiële instellingen op automatische wijze informatie uitwisselen over de identiteit van de rekeninghouder (of de economisch begunstigde), het bedrag aan intresten, dividenden en verkoopopbrengsten, levensverzekeringsovereenkomsten alsook de rekeningstand op het einde van het kalenderjaar van belastingplichtigen die hun fiscale woonplaats in een ander land hebben.

Toepassing in België en Nederland

Op 29 oktober 2014 ondertekenden verschillende landen waaronder Nederland en België een multilaterale overeenkomst om op basis van de CRS automatisch inlichtingen uit te wisselen. Het betreft daarbij, net zoals in de FATCA-regeling, uitwisseling van financiële gegevens. 51 landen, de voorlopers, zullen al in 2017 gegevens uitwisselen over inkomsten en tegoeden van buitenlandse rekeninghouders per 31 december 2016. België en Nederland gaan dus samen met deze andere landen automatisch belastinggegevens uitwisselen om belastingontduiking tegen te gaan.

Nederlandse en Belgische financiële instellingen moeten vanaf 1 januari 2016 hun cliënten identificeren op basis van de CRS en nagaan waar hun cliënten inwoner zijn en dus mogelijk belastingplichtig zijn over hun inkomsten. Zowel personen als bedrijven worden op basis van de CRS geïdentificeerd en eventueel gerapporteerd.

Toepassing binnen de EU

Voor de toepassing van de CRS binnen de EU werd geopteerd om de regels in te voeren via een Europese Richtlijn en meer bepaald via de gewijzigde Bijstandsrichtlijn (Richtlijn 2014/107/EU). Deze wijziging bevat niet alleen de regels voor de uitbreiding van de informatie die uitgewisseld moet worden, maar ook een bijlage met de regels voor deze rapportering en van de toe te passen cliëntidentificatie. Op deze manier gaat de EU verder op het discours van de VS (FATCA) en de OESO (CRS), en zorgt het voor de invoering van een ‘Europese FATCA’.

Vragen

De CRS reglementering roept eveneens als de FATCA vele vragen op bij financiële instellingen. Enkele voorbeelden:

1)      Hoe verhoudt de CRS zich met de FATCA?

2)      Beschikt u over een projectstructuur die de conformiteit van uw instelling met de CRS wetgeving garandeert?

3)      Hoe zal de technische en operationele implementatie van de CRS verlopen?

Tot slot

De CRS reglementering is tot stand gekomen door de stroomversnelling waarin internationale gegevensuitwisseling zich momenteel bevindt. Deze stroomversnelling is veroorzaakt door de FATCA. Het mag dan ook geen verrassing zijn dat de CRS gebaseerd is op de normen die FATCA oplegt. Meer in het bijzonder is de CRS gebaseerd op de intergouvernementele akkoorden (IGA’s) die de VS sluit met veel landen. De CRS wijkt echter op een aantal punten af van de FATCA, zoals de manier waarop de cliënten zich moeten identificeren. Daarnaast is de doelgroep waarop de CRS van toepassing is aanzienlijk breder. De ingrijpende (rapportage-)verplichtingen dwingen fiscale departementen hun prioriteiten grondig te herzien.

 

Verwante artikelen:

 

 
Categorie Financieel Advies