Waarom mislukken die veranderingen zo vaak?

Veel veranderingen binnen organisaties zijn makkelijk. Verhuizen van de ene werkplek naar de andere. Werken in verschillende teamsamenstellingen. We zijn eraan gewend. Maar verandering van cultuur van een organisatie, van reactief naar proactief, van productgericht naar klantgericht, van star naar flexibel, die veranderingen zijn veel moeilijker. Ik vroeg me af: Waarom mislukken die veranderingen zo vaak?

Een toepasselijke metafoor

Stel jezelf een organisatie voor als een grote doos. Jij zit met al je collega’s in die doos. De doos heeft hele kleine ramen naar buiten en de deksel is dicht. Niet iedereen kan naar buiten kijken en jullie gezamenlijke gewicht drukt op de bodem van de doos. En dan zegt 1 persoon: “Jongens en meisjes, Ik heb door het raam naar buiten gekeken en we gaan veranderen, in die richting. Kom op!”

Vervolgens gebeurd er dus niets. Sommige mensen proberen de doos vooruit te krijgen. Ze springen in de lucht om de wrijving van de doos met de ondergrond te verminderen, maar zolang er nog mensen op de grond staan gaat de doos niet vooruit. Het tegen de wand van de doos aan duwen om de doos vooruit te duwen werkt ook al niet. De mensen die niet springen houden de doos op hun plek.

Er wordt besproken dat iedereen tegelijkertijd moet opspringen en er een aantal tegen de wand van de doos duwen. Dat blijkt ingewikkeld en bijna niet te doen. Er worden wellicht hele kleine sprongetjes gemaakt. En na een aantal sprongetjes zijn er mensen moe en maken ze zich zorgen. “Wie zegt dat we niet op de rand van een ravijn staan met onze doos, en dat we, als we doorschuiven, over de rand heen vallen.” Vervolgens springen ze niet en schuif de doos niet. Er is veel energie verbruikt en weinig geschoven.

Tot er een slimmerik zegt dat het nooit zal lukken van binnen uit. “We hebben iemand nodig die ons helpt, van buiten af. Die vertelt waar we staan, of de volgende sprong veilig is en die ons helpt de doos te verplaatsen.”

Zo gezegd zo gedaan. Vanuit de doos wordt er contact opgenomen met een consultant en die geeft aan of het veilig is om te springen. En dan nog kost deze verschuiving van de doos heel veel moeite.

Er zijn ook veranderaars die het anders doen. In het Organisatie Ontwikkelingsmodel De Zoete® gecertificeerde veranderaars worden daarin getraind. Die leren managers uit de doos te klimmen en zelf te bepalen waar de doos heen moet. Dan kunnen die managers ook kijken of het veilig is om die kant heen te gaan, of dat ze langs de afgrond lopen. Vervolgens leren managers hoe ze de medewerkers uit de doos kunnen laten klimmen, en hoe ze vervolgens samen de doos op kunnen pakken. Die blijkt verrassend licht, als iedereen mee tilt. Een paar mensen mogen zelfs in de doos blijven zitten. Die worden mee getild. De rest vertoont zelf leiderschap bij deze verandering.

Samen met de managers tillen de medewerkers de doos naar de nieuwe plek. De veranderaar begeleidt dat een beetje, omdat alle managers ook hard meetillen en je je niet overal op kunt concentreren. Aangekomen op de nieuwe plek viert iedereen een feestje en gaat vrolijk aan de slag in de nieuwe situatie. En de veranderaar, die geniet van het succes van deze organisatie.

Meer informatie over Organisatie Ontwikkelingsmodel De Zoete® op www.verander-management.nl
 
leiderschap
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Verwante publicaties:

 
 
 
Categorie Organisatie Advies