Het pensioenakkoord kent voordelen maar ook nadelen.

Het pensioenakkoord gaat er vanuit dat voor alle werknemers een vast percentage van hun pensioengevende salaris wordt gespaard voor pensioen. Hoe sneller de pensioenpot gevuld wordt hoe beter. De pensioenafspraken worden minder zeker dus er kan optimaler worden belegd.

Voor jongere werknemers zal een fors voordeel ten opzichte van het huidige pensioen kunnen worden bereikt omdat in het nieuwe stelsel optimaler belegd kan worden, er geen buffers hoeven te worden aangehouden en voor hen eerder wordt begonnen met sparen.

Dan komt er een middengroep die weliswaar zekerheid inleveren maar hier tegenover staat dat bij realistische verwachtingen zij wat meer pensioen kunnen opbouwen. Zij ontvangen door het inleveren van zekerheid de kans op een hoger pensioen.

Dan is er een groep die erop achteruit zal gaan. De premie die zij gaan ontvangen zal lager zijn dan wat zij nodig hebben om een vergelijkbaar pensioen op te bouwen.

Afhankelijk van onder andere de huidige pensioenregeling en de hoogte van de nieuwe premie, kan het ook zo zijn dat alle werknemers erop achteruit gaan.

De som van deze drie groepen zal betekenen, dat als volledig gecompenseerd wordt, de totale pensioenuitgaven met enkele tientallen miljarden zullen stijgen.

De meeste (pensioenadviseurs van) werkgevers gaan uit van budgetneutraliteit en dit betekent dat de meeste werknemers fors moeten gaan inleveren.

Ik ben benieuwd of vakbonden in de Cao’s gaan staan voor de rechten van deze werknemers of dat zij van mening zijn dat deze groep in het kader van solidariteit moet inleveren. Als een Cao wordt afgesloten bindt dit alle werknemers.

Ondernemingsraden binden de werknemers niet, dus zouden de werknemers, die erop achteruit gaan, ook nog voor zichzelf op kunnen komen. Eventueel met hulp van de ondernemingsraad.

Voor vertrouwen in het nieuwe pensioenstelsel zou het een stuk beter zijn als werknemers er niet op achteruit hoeven te gaan.