Ontwikkelingen in zorgvastgoed

Woonmarkt onder druk

In Nederland is op dit moment een tekort van ongeveer 300.000 woningen. Een belangrijke oorzaak is de sterke toename van het aantal eenpersoonshuishoudens, vooral door het aantal 65-plussers. Deze groep verdubbelt naar verwachting van ruim 0,9 miljoen (2018) naar 1,8 miljoen (2060). De knellende woningmarkt beperkt veel mensen in hun woonbehoefte. Om langer thuis te kunnen wonen zijn voldoende passende woningen, voorzieningen en onderdeel zijn van een sociaal netwerk, van cruciaal belang. Er is een dringende vraag naar duurzaam passende oplossingen voor het grote woningtekort met een toenemende behoefte aan flexibel wonen en vraag naar diversiteit in (extra) wonen.

Ontwikkeling nieuwe woonvormen

Als gevolg van dit vraagstuk ontstaan nieuwe woonvormen. Flexwoningen, woning delen en transformaties van gebouwen worden ingezet om het tekort aan woningen op te vangen. Daarbij speelt dat de gemiddelde grootte van huishoudens afneemt wat leidt tot een grotere behoefte aan kleinere woningen. Ook is sprake van een toename van groepswonen, waarbij meerdere mensen een huis of huishouden delen. Daarnaast kennen we kangoeroe-wonen, waarbij meerder generaties samenleven. In algemene zin is dus sprake van een toenemende behoefte aan flexibel wonen.

Toekomstgerichtheid

Al decennialang is er een toenemende trend om op hoge leeftijd thuis te blijven wonen. Er zijn echter onvoldoende geschikte woningen voor ouderen; ongeveer 140 duizend 65-plushuishoudens woonden in 2015 in een ongeschikte woning. Richting de toekomst zal het aantal thuiswonende ouderen verdubbelen naar ruim 2,5 miljoen in 2040. Dit vergroot de vraag naar zorg aan huis. De vraag is hoe aan die vraag kan worden voldaan als nu al sprake is van een tekort aan zorgprofessionals.  De ouder wordende samenleving stelt daarnaast ook eisen aan de inrichting van de leefomgeving. Een prettige, groene, veilige en leefbare woonomgeving met voorzieningen dichtbij, ondersteunt betrokkenheid en sociale cohesie in de buurt.

Op basis van het voorgaande zouden toekomstbestendige woonvormen moeten bijdragen  aan minder eenzaamheid, minder zorgbehoefte en een betere doorstroming op de woningmarkt. Het creëren van voldoende passende woningen vraagt daarmee om voldoende diversiteit aan woonvormen.  Nieuwe semicollectieve woonvormen, zoals hofjes en (tijdelijke) mantelzorgwoningen, kunnen daarnaast verbinding tussen leeftijdsgroepen en culturen stimuleren.

Integrale benadering

Belangrijk is om binnen die verschillende woonvormen technologie toe te passen (zie www.curaevitelbalie.nl). Een logische uitwerking is dan ook om wonen, zorg en technologie in samenhang te zien. Dat betekent een andere opzet van opleidingen, nieuwe netwerkstructuren tussen domeinen en betrokkenheid van zorgprofessionals en ouderen bij de keuzes die met betrekking tot woonvormen worden gemaakt.

Literatuur

Jeninga, A. en H. Woldendorp. (2022). Ontwerp voor digitale transformaties van (zorg)organisaties. Werken met de Systemische Ontwikkel Matrix. Amsterdam: SWP

Ouder worden 2040. Een transformatieagenda voor een ouder wordende samenleving. BeBright 2022

Woldendorp, H. (2018). Toekomstbestendige zorgprofessionals en zorgorganisaties. De consequenties van platformtechnologie voor de ouderenzorg. Assen: Koninklijke Van Gorcum

Woldendorp, H. (2021). Technologische en sociale innovatie in de ouderenzorg. De impact van COVID-19. Amsterdam: SWP

Woldendorp, H. en J. Hoekman. (2019). De weerbarstige praktijk. Een evolutietheorie van het sociaal domein. Amsterdam: SWP